Vrouwencirkels in Gouda

Van oudsher kwamen vrouwen samen. Vaak vanwege ambachten zoals spinnen, weven, brood bakken, kleding maken, voedsel bereiden, enzovoorts. Tijdens deze ambachten hadden vrouwen veel contact met elkaar en werden er nieuwtjes, wijsheden, grappige dingen en meer, uitgewisseld. Gisteren tijdens mijn eerste Vrouwencirkel in Gouda met tien bijzondere dames, werd er terecht opgemerkt dat veel vrouwen tegenwoordig op hun eigen eiland zitten. We zitten niet meer bij elkaar eten te koken of te werken aan iets. Althans, te weinig, merkte Christel op. Er leeft onder vrouwen de behoefte meer samen te zijn, niet zozeer te doen maar te zijn, ook bij mij.

Ik heb veel waardevolle momenten meegemaakt met vrouwen om mij heen; dappere pioniersvrouwen en liefdevolle vriendinnen. Ik heb zoveel mogen leren over de dood, en alles wat daar bij komt kijken op alle lagen, van Linda Wormhoudt, die mij ondersteunde tijdens mijn vaders sterven en daarna tijdens de rouwvrouw opleiding, maar ook over seidr, over ego, over je creaties beschermen, over IJsland, over de nornen en alles wat ik eigenlijk altijd al zo boeiend vond! Ik heb zo ontzettend veel wijsheid en kennis meegekregen van mijn zuster Erika Vandersmissen, die mij als jong naïef ding me wegwijs maakte in de kruiden, magie, Europese tradities en het leven zelf. Daarnaast accepteerde en steunde zij mij altijd onvoorwaardelijk. Dankbaarder kan ik niet zijn. Ook Frigga Asraaf heeft me veel geleerd over seidr en over organiseren van dingen en over doorzettingsvermogen bij slecht weer en persoonlijke tegenslag. Klara Adelena leerde me opnieuw wat zachtheid was en hoe ik om moest gaan met mijn denderende rivier aan gevoelens, die zo intens was midden in mijn rouwperiode. Ze deed me de diepere betekenis van wat er gebeurt was in mijn leven inzien.

Zo kan ik nog vele pioniersvrouwen opnoemen die me zoveel gegeven hebben, in het echt of in boekvorm, maar dan ben ik nog wel even bezig! Hoe dan ook, ik heb veel gehad aan de steun en wijsheid van de vrouwen om mij heen, inclusief mijn eigen moeder!, en hoewel mannen net zo veel steun en wijsheid kunnen geven is het toch net wat anders. Soms heb je het vrouwelijke gewoon even nodig. Om onder vrouwen te zijn.

Gister was een dag waarbij veel dingen niet helemaal liepen zoals het moest. Ik had iets voorbereid maar vond het lastig want; wie komen er op af? Wat is hun achtergrond? Wat is hun voorkennis? Daarnaast was het een nieuwe ruimte waar ik aan moest wennen, het licht deed raar, de deur was vreemd, de lichtval en energie van de ruimte moest ik verkennen en aan wennen, er was geen schaar (die ik nodig had) en nog meer dingen. Het schakelen tussen praten en voelen en ervaren en tevens leiding geven aan een groep van 10 vrouwen en dit dus netjes in banen leiden is en blijft denk ik een lastig iets. Mensen zien mij altijd als de zekere vrouw die krachtig in het leven staat en ik denk dat dat wel klopt maar ook ik heb mijn momenten van onzekerheid; oh ze kijkt niet blij, vindt ze het wel leuk? Is iedereen wel genoeg aan het woord geweest? Duurt dit niet te lang? Is deze oefening wel passend? Snappen ze wel wat ik bedoel? Praat ik niet teveel? Leg ik te weinig uit? Ga ik te snel? Kijk ik raar? Ben ik wel vriendelijk genoeg? Vertrouwen ze me wel? Ik ben nog zo jong en onervaren hierin...Het spookt allemaal tegelijkertijd door mijn hoofd. Na afloop was ik erover eens dat ik mijn best had gedaan maar ondanks de lieve en lovende reacties was ik niet erg tevreden. Gelukkig kan ik met compassie en vertedering kijken naar mijn kwetsbaarheid en dingen die ik, naar mijn idee, minder goed doe. Ik weet dat ik nig veel kan leren en leren vind ik het leukste wat er is. Wat als ik uitgeleerd was?! Nee voor geen goud zou ik dat willen..

Gelukkig vonden de dames het een geslaagde avond en kan er een vervolg komen. We zijn de avond begonnen met een kennismakingsrondje, wie ben je en wat brengt je hier? Daarna hebben we een ontspanningsoefening gedaan om even helemaal tot rust te komen en de dagelijkste beslommeringen achter ons te laten, gewoon even zijn, hier zijn, niks moeten of doen. Even helemaal tijd voor jezelf. Vervolgens hebben we gesproken over wat het is om vrouw te zijn en hoe dat voor iedereen voelt. Waar behoefte aan is onder vrouwen, wat willen vrouwen en hebben we nodig? Unaniem was; samen zijn en gewoon vrouw zijn. Wat dat precies inhoudt is voor iedereen verschillend maar samen-zijn en jezelf kunnen zijn in een veilige kring van vrouwen was iets waar ieder naar verlangde. Maar ook om samen iets van handwerk te doen. "De huisvrouwenclub" zegt Maryam lachend, "dat vond je vroeger stom en oubollig, maar nu snak ik naar zoiets!!" Lachend stemt iedereen hier mee in...

Vervolgens gaf ik wat uitleg over mijn wiel, of ook wel Rad, Vrouwenrad genoemd door mij. Ik heb met wielen leren werken door de boeken van Daan van Kampenhoudt, de lessen van Linda Wormhoudt en de workshops van Susanne Hazen. Ook op school werkten wij veel met systemisch opstellen tijdens mijn module coaching. Mij is altijd verteld; maak je eigen wiel, maak het je eigen, dat het bij jou past, in jouw denkkader. En dat heb ik gedaan, een wiel helemaal en alleen gericht op de fasen van de (en het goddelijke vrouwelijke) vrouw zoals ik het zie en begrepen heb uit de bronnen die ik de afgelopen jaren heb bestudeerd. Meer daarover volgt waarschijnlijk in de vorm van een workshop en/of blogpost.

Iedereen heeft eigen wielen, met hun eigen kleuren en hun eigen betekenis. Ook onder de stammen van de Native Americans zie je veel verschillen in de kleuren en elementen die zij op de wielen plaatsen. Er zijn zelfs verschillende wielen voor verschillende onderwerpen zoals het Levenswiel, maar ook het dodenwiel van Linda Wormhoudt is enorm boeiende materie die ik je zeker aanraad. (Het Levenswiel staat prachtig omschreven in de boeken van Daan van Kampenhoudt en het boek over sjamanisme in Noordwest Europa van Linda Wormhoudt en het Dodenwiel vindt je in Nevelvrouw van Linda). Neem daarom niet exact de wielen over die je bij anderen of bij mij ziet maar denk zelf na! Vind ik die kleur wel passend? En dat element? Misschien is zuid bij jou wel groen! Gewoon doen!

De cyclische natuur van de vrouw vind ik een stuk makkelijker uit te leggen en te hanteren via een opstelling waar ik mee kan werken, zoals het wiel. Je maakt het zichtbaar en tastbaar. Wil ik me richten op een bepaalde fase van vrouw-zijn, dan zet ik een kaarsje op dat desbetreffende vak of leg een gebed neer daar waar ik wil. Zo kan ik me beter richten tot een bepaald gezicht van het goddelijke vrouwelijke. (Dit werkt natuurlijk ook zo met het Levens- en Dodenwiel als je daarmee werkt).

We hebben de avond besloten met een (niet-kleffe *knipoog*) oefening in het kader van intimiteit en sloten af in de cirkel waarbij er een mooi lichteffect plaats vond! (Als in; het werd lekker donker op een paar kaarsjes na!) Ik vond de avond geslaagd in de zin dat iedereen tevreden was en glimlachend naar huis ging en tevens nogmaals wilde komen. Ik ben immens dankbaar voor het 5e Huis dat ik hun ruimte mag gebruiken wat zo fijn en bereikbaar gelegen is zodat de vrouwencirkels toegankelijk zijn voor vele vrouwen uit Gouda en omstreken.

De cirkels zullen rond de volle Maan, iedere maand, plaatsvinden op de dinsdagavond. Wil je op de hoogte gehouden worden van de data, stuur dan een mailtje naar oervrouw.witteraaf@gmail.com.

Dankbaar...erg dankbaar...oogsttijd, ja zeker! Vieren en danken!